Żona chodzi marudna jak osa. Śniegu napadało po kostki. Szef też marudny i w dodatku znudzony szkołą, wycieczką za miasto, Nudną Kluchą i sobą samym. A ja dumam.

Pani Parafraza zapytała mnie dziś czy ja wiem czego chcę od życia i czy zawsze wiedziałam. A ja na to, że ohoho, pewnie że wiem. Ale nie dam sobie głowy ani niczego innego uciąć, czy to aby do końca prawda. Przyszpanowałam trochę. Moje chciejstwo to jedno, a realne możliwości, szanse, okoliczności przyrody, warunki intelektualne i sanitarne to drugie i ente. Żona powiedziałaby, że dobrze jest afirmować świetlaną przyszłość. Afirmuję zatem. I już nie ściemniam.